תהילים פרק קלב
א שִׁיר הַמַּעֲלוֹת זְכוֹר יְהוָה לְדָוִד אֵת כָּל עֻנּוֹתוֹ: ב אֲשֶׁר נִשְׁבַּע לַיהוָה נָדַר לַאֲבִיר יַעֲקֹב: ג אִם אָבֹא בְּאֹהֶל בֵּיתִי אִם אֶעֱלֶה עַל עֶרֶשׂ יְצוּעָי: ד אִם אֶתֵּן שְׁנַת לְעֵינָי לְעַפְעַפַּי תְּנוּמָה: ה עַד אֶמְצָא מָקוֹם לַיהוָה מִשְׁכָּנוֹת לַאֲבִיר יַעֲקֹב: ו הִנֵּה שְׁמַעֲנוּהָ בְאֶפְרָתָה מְצָאנוּהָ בִּשְׂדֵי יָעַר: ז נָבוֹאָה לְמִשְׁכְּנוֹתָיו נִשְׁתַּחֲוֶה לַהֲדֹם רַגְלָיו: ח קוּמָה יְהוָה לִמְנוּחָתֶךָ אַתָּה וַאֲרוֹן עֻזֶּךָ: ט כֹּהֲנֶיךָ יִלְבְּשׁוּ צֶדֶק וַחֲסִידֶיךָ יְרַנֵּנוּ: י בַּעֲבוּר דָּוִד עַבְדֶּךָ אַל תָּשֵׁב פְּנֵי מְשִׁיחֶךָ: יא נִשְׁבַּע יְהוָה לְדָוִד אֱמֶת לֹא יָשׁוּב מִמֶּנָּה מִפְּרִי בִטְנְךָ אָשִׁית לְכִסֵּא לָךְ: יב אִם יִשְׁמְרוּ בָנֶיךָ בְּרִיתִי וְעֵדֹתִי זוֹ אֲלַמְּדֵם גַּם בְּנֵיהֶם עֲדֵי עַד יֵשְׁבוּ לְכִסֵּא לָךְ: יג כִּי בָחַר יְהוָה בְּצִיּוֹן אִוָּהּ לְמוֹשָׁב לוֹ: יד זֹאת מְנוּחָתִי עֲדֵי עַד פֹּה אֵשֵׁב כִּי אִוִּתִיהָ: טו צֵידָהּ בָּרֵךְ אֲבָרֵךְ אֶבְיוֹנֶיהָ אַשְׂבִּיעַ לָחֶם: טז וְכֹהֲנֶיהָ אַלְבִּישׁ יֶשַׁע וַחֲסִידֶיהָ רַנֵּן יְרַנֵּנוּ: יז שָׁם אַצְמִיחַ קֶרֶן לְדָוִד עָרַכְתִּי נֵר לִמְשִׁיחִי: יח אוֹיְבָיו אַלְבִּישׁ בֹּשֶׁת וְעָלָיו יָצִיץ נִזְרוֹ:
Tehilim 132
Shir hamaalot, zechor Adonai ledavid et col unoto. Asher nishba ladonai, nadar laavir Iaacov. Im avo beôhel beti, im eele al êres ietsuái. Im eten shenat leenái, leaf’apai tenuma. Ad emtsa macom ladonai, mishcanot laavir Iaacov. Hine shemaanúha veefráta, metsanúha bisde iáar. Navôa lemishkenotav, nishtachave lahadom raglav. Cuma Adonai limnuchatêcha, ata vaaron uzêcha. Cohanêcha yilbeshu tsédec, vachassidêcha ieranênu. Baavur David avdêcha, al tashev pene meshichêcha. Nishba Adonai ledavid, emet lo iashuv mimêna, miperí vitnechá ashit lechisse lach. Im yishmeru vanêcha beriti, veedoti zo alamedem, gam benehem ade ad ieshevu lechisse lach. Ki vachar Adonai betsión, iva lemoshav lo. Zot menuchati adê ad, po eshev ki ivitíha. Tseda barech avarech, evionêha asbía láchem. Vechoanêha albish iêsha, vachassidêha ranen ieranênu. Sham atsmíach keren ledavid, aráchti ner limshichi. Oivav albish bóshet, vealav iatsits nizro.
Salmo 132
Canción de las Ascensiones: Adonái, recuerda para David todo su sufrimiento, cómo juró a Adonái, prometió al Poderoso de Iaacov: «No entraré en la tienda de mi casa; no subiré al lecho que está tendido para mí; no daré sueño a mis ojos, ni sopor a mis párpados hasta haber encontrado un lugar para Adonái, una residencia para el Poderoso de Iaacov». He aquí que lo oímos en Efrat; lo encontramos en el campo del bosque. Vendremos a Sus residencias; nos prosternaremos a Su escabel. Alzate, Adonái, a Tu lugar de descanso, Tú y el Arca de Tu poderío. Que Tus sacerdotes estén investidos de rectitud, y Tus piadosos [levitas] canten con júbilo. En aras de David, Tu servidor, no rechaces [las súplicas de] Tu ungido. Pues Adonái juró a David una verdad de la que nunca Se retractará: «Del fruto de tu matriz pondré para ti sobre el trono. Si tus hijos habrán de cuidar Mi pacto y este testimonio Mío que yo les enseñaré, también sus hijos se sentarán sobre el trono para ti hasta el final del tiempo. Pues Adonái eligió a Tzión; la ha deseado como Su morada. Este es Mi lugar de residencia hasta el fin de los tiempos. Aquí moraré, pues lo he deseado. Bendeciré abundantemente su sustento; satisfaré a sus necesitados con pan. Vestiré a sus sacerdotes con salvación, y sus piadosos entonarán cánticos jubilosos. Allí haré florecer el poder de David; [allí] he preparado una lámpara para Mi ungido. A sus enemigos vestiré con vergüenza, pero sobre él, su corona florecerá».
Explicación: David entonó este Salmo al abatirse una plaga. El y los Ancianos de Israel vestían harpillera, el Santuario estaba lejos, por lo que se esforzó en intensa plegaria, pidiendo que Dios recuerde su esfuerzo y sacrificio en aras del Gran Templo.