תהילים פרק קלא
א שִׁיר הַמַּעֲלוֹת לְדָוִד יְהוָה לֹא גָבַהּ לִבִּי וְלֹא רָמוּ עֵינַי וְלֹא הִלַּכְתִּי בִּגְדֹלוֹת וּבְנִפְלָאוֹת מִמֶּנִּי: ב אִם לֹא שִׁוִּיתִי וְדוֹמַמְתִּי נַפְשִׁי כְּגָמֻל עֲלֵי אִמּוֹ כַּגָּמֻל עָלַי נַפְשִׁי: ג יַחֵל יִשְׂרָאֵל אֶל יְהוָה מֵעַתָּה וְעַד עוֹלָם:
Tehilim 131
Shir hamaalot ledavid, Adonai lo gava libi, velo ramu enai, velo hilachti bigdolot uvniflaot mimêni. Im lo shivíti vedomámti nafshi, kegamul alê imo cagamul alai nafshi. Iachel Yisrael el Adonai meata vead olam.
Salmo 131
Canción de las Ascensiones, por David: Adonái, mi corazón no se enorgulleció, ni mis ojos se alzaron altivos; no procuré cosas más grandes y maravillosas que mí. Ciertamente ubiqué mi alma en paz y la apacigüé como un niño destetado con su madre; mi alma era como un niño destetado. Israel, deposita tu confianza en Adonái, desde ahora y por toda la eternidad.
Explicación: En esta plegaria, David declara que jamás en su vida se enorgulleció, ni procuró grandeza o placeres terrenales.