תהילים פרק קטז
א אָהַבְתִּי כִּי יִשְׁמַע יְהוָה אֶת קוֹלִי תַּחֲנוּנָי: ב כִּי הִטָּה אָזְנוֹ לִי וּבְיָמַי אֶקְרָא: ג אֲפָפוּנִי חֶבְלֵי מָוֶת וּמְצָרֵי שְׁאוֹל מְצָאוּנִי צָרָה וְיָגוֹן אֶמְצָא: ד וּבְשֵׁם יְהוָה אֶקְרָא אָנָּה יְהוָה מַלְּטָה נַפְשִׁי: ה חַנּוּן יְהוָֹה וְצַדִּיק וֵאלֹהֵינוּ מְרַחֵם: ו שֹׁמֵר פְּתָאיִם יְהוָֹה דַּלּוֹתִי וְלִי יְהוֹשִׁיעַ: ז שׁוּבִי נַפְשִׁי לִמְנוּחָיְכִי כִּי יְהוָה גָּמַל עָלָיְכִי: ח כִּי חִלַּצְתָּ נַפְשִׁי מִמָּוֶת אֶת עֵינִי מִן דִּמְעָה אֶת רַגְלִי מִדֶּחִי: ט אֶתְהַלֵּךְ לִפְנֵי יְהוָה בְּאַרְצוֹת הַחַיִּים: י הֶאֱמַנְתִּי כִּי אֲדַבֵּר אֲנִי עָנִיתִי מְאֹד: יא אֲנִי אָמַרְתִּי בְחָפְזִי כָּל הָאָדָם כֹּזֵב: יב מָה אָשִׁיב לַיהוָה כָּל תַּגְמוּלוֹהִי עָלָי: יג כּוֹס יְשׁוּעוֹת אֶשָּׂא וּבְשֵׁם יְהוָה אֶקְרָא: יד נְדָרַי לַיהוָה אֲשַׁלֵּם נֶגְדָה נָּא לְכָל עַמּוֹ: טו יָקָר בְּעֵינֵי יְהוָה הַמָּוְתָה לַחֲסִידָיו: טז אָנָּה יְהוָה כִּי אֲנִי עַבְדֶּךָ אֲנִי עַבְדְּךָ בֶּן אֲמָתֶךָ פִּתַּחְתָּ לְמוֹסֵרָי: יז לְךָ אֶזְבַּח זֶבַח תּוֹדָה וּבְשֵׁם יְהוָה אֶקְרָא: יח נְדָרַי לַיהוָה אֲשַׁלֵּם נֶגְדָה נָּא לְכָל עַמּוֹ: יט בְּחַצְרוֹת בֵּית יְהוָה בְּתוֹכֵכִי יְרוּשָׁלִָם הַלְלוּיָהּ:
Tehilim 116
Ahávti ki yishma Adonai et coli tachnunai. Ki hita ozno li, uveiamai ecra. Afafúni chevlê mávet, umtsarê sheól metsaúni, tsara veiagon emtsa. Uvshem Adonai ecra, ána Adonai maleta nafshi. Chanun Adonai vetsadic, velohênu merachem. Shomer petayim Adonai, daloti veli iehoshía. Shuvi nafshi limnucháichi, ki Adonai gamal aláichi. Ki chilátsta nafshi mimávet, et eni min dim’á, et ragli midéchi. Et’halech lifnê Adonai beartsot hachayim. Heemanti ki adaber, ani aníti meod. Ani amárti vechofzi, col haadam cozev. Ma ashiv ladonai col tagmulóhi alai. Cos ieshuot essa, uvshem Adonai ecra. Nedarai ladonai ashalem, negda na lechol amo. Iacar beenê Adonai, hamávta lachassidav. Ána Adonai ki ani avdêcha, ani avdechá ben amatêcha, pitáchta lemosserai. Lecha ezbach zévach toda, uvshem Adonai ecrá. Nedarai ladonai ashalem, negda na lecho amo. Bechats’rot bet Adonai, betochêchi Ierushaláyim, halelu Iá.
Salmo 116
Amaría que Adonái escuchara mi voz, mis súplicas, si El volviera Su oído hacia mí en los días en que clamo. Fui preso de los estertores de la muerte y la miseria de la tumba me sobrecogió; hallé aflicción y dolor. Invoco el Nombre de Adonái: «Adonái, Te imploro, ¡salva mi alma!» Adonái es graciable y justo; nuestro Dios es compasivo. Adonái cuida a los simples; fui llevado muy bajo y El me salvó. Regresa, alma mía, a tu tranquilidad, pues Adonái te ha concedido bien. Pues Tú has librado mi alma de la muerte, a mis ojos de las lágrimas, a mis pies de tropezar. Andaré ante Adonái en las tierras de los vivientes. Tuve fe aun cuando declaré:»Estoy muy afligido»; [aun cuando] dije en mi arrebato: «Todos los hombres son engañosos». ¿Qué puedo proponer a Adonái por todos Sus beneficios para conmigo? Alzaré la copa de la salvación y proclamaré el Nombre de Adonái. Saldaré mis votos a Adonái en presencia de todo Su pueblo. Penosa a los ojos de Adonái es la muerte de Sus fieles. Te agradezco, Adonái, puesto que soy Tu servidor, soy Tu servidor el hijo de Tu doncella, Tu has abierto mis ataduras. A Ti he de traer una ofrenda de gratitud, y proclamaré el Nombre de Adonái. Saldaré mis votos a Adonái en presencia de todo Su pueblo, en los atrios de la Casa de Adonái, en medio de Jerusalén. Alabad a Dios.
Explicación: Este Salmo contiene magníficas alabanzas a Dios, y cómo David reconoce correcto amarlo por todo el bien y los milagros hechos a él, ignorando cómo retribuirlos, pues es imposible compensar a Dios por todo el bien recibido.