תהילים פרק קט
א לַמְנַצֵּחַ לְדָוִד מִזְמוֹר אֱלֹהֵי תְהִלָּתִי אַל תֶּחֱרַשׁ: ב כִּי פִי רָשָׁע וּפִי מִרְמָה עָלַי פָּתָחוּ דִּבְּרוּ אִתִּי לְשׁוֹן שָׁקֶר: ג וְדִבְרֵי שִׂנְאָה סְבָבוּנִי וַיִּלָּחֲמוּנִי חִנָּם: ד תַּחַת אַהֲבָתִי יִשְׂטְנוּנִי וַאֲנִי תְפִלָּה: ה וַיָּשִׂימוּ עָלַי רָעָה תַּחַת טוֹבָה וְשִׂנְאָה תַּחַת אַהֲבָתִי: ו הַפְקֵד עָלָיו רָשָׁע וְשָׂטָן יַעֲמֹד עַל יְמִינוֹ: ז בְּהִשָּׁפְטוֹ יֵצֵא רָשָׁע וּתְפִלָּתוֹ תִּהְיֶה לַחֲטָאָה: ח יִהְיוּ יָמָיו מְעַטִּים פְּקֻדָּתוֹ יִקַּח אַחֵר: ט יִהְיוּ בָנָיו יְתוֹמִים וְאִשְׁתּוֹ אַלְמָנָה: י וְנוֹעַ יָנוּעוּ בָנָיו וְשִׁאֵלוּ וְדָרְשׁוּ מֵחָרְבוֹתֵיהֶם: יא יְנַקֵּשׁ נוֹשֶׁה לְכָל אֲשֶׁר לוֹ וְיָבֹזּוּ זָרִים יְגִיעוֹ: יב אַל יְהִי לוֹ מֹשֵׁךְ חָסֶד וְאַל יְהִי חוֹנֵן לִיתוֹמָיו: יג יְהִי אַחֲרִיתוֹ לְהַכְרִית בְּדוֹר אַחֵר יִמַּח שְׁמָם: יד יִזָּכֵר עֲוֹן אֲבֹתָיו אֶל יְהוָה וְחַטַּאת אִמּוֹ אַל תִּמָּח: טו יִהְיוּ נֶגֶד יְהוָה תָּמִיד וְיַכְרֵת מֵאֶרֶץ זִכְרָם: טז יַעַן אֲשֶׁר לֹא זָכַר עֲשׂוֹת חָסֶד וַיִּרְדֹּף אִישׁ עָנִי וְאֶבְיוֹן וְנִכְאֵה לֵבָב לְמוֹתֵת: יז וַיֶּאֱהַב קְלָלָה וַתְּבוֹאֵהוּ וְלֹא חָפֵץ בִּבְרָכָה וַתִּרְחַק מִמֶּנּוּ: יח וַיִּלְבַּשׁ קְלָלָה כְּמַדּוֹ וַתָּבֹא כַמַּיִם בְּקִרְבּוֹ וְכַשֶּׁמֶן בְּעַצְמוֹתָיו: יט תְּהִי לוֹ כְּבֶגֶד יַעְטֶה וּלְמֵזַח תָּמִיד יַחְגְּרֶהָ: כ זֹאת פְּעֻלַּת שֹׂטְנַי מֵאֵת יְהוָה וְהַדֹּבְרִים רָע עַל נַפְשִׁי: כא וְאַתָּה יְהוִה אֲדֹנָי עֲשֵׂה אִתִּי לְמַעַן שְׁמֶךָ כִּי טוֹב חַסְדְּךָ הַצִּילֵנִי: כב כִּי עָנִי וְאֶבְיוֹן אָנֹכִי וְלִבִּי חָלַל בְּקִרְבִּי: כג כְּצֵל כִּנְטוֹתוֹ נֶהֱלָכְתִּי נִנְעַרְתִּי כָּאַרְבֶּה: כד בִּרְכַּי כָּשְׁלוּ מִצּוֹם וּבְשָׂרִי כָּחַשׁ מִשָּׁמֶן: כה וַאֲנִי הָיִיתִי חֶרְפָּה לָהֶם יִרְאוּנִי יְנִיעוּן רֹאשָׁם: כו עָזְרֵנִי יְהוָה אֱלֹהָי הוֹשִׁיעֵנִי כְחַסְדֶּךָ: כז וְיֵדְעוּ כִּי יָדְךָ זֹּאת אַתָּה יְהוָה עֲשִׂיתָהּ: כח יְקַלְלוּ הֵמָּה וְאַתָּה תְבָרֵךְ קָמוּ וַיֵּבֹשׁוּ וְעַבְדְּךָ יִשְׂמָח: כט יִלְבְּשׁוּ שׂוֹטְנַי כְּלִמָּה וְיַעֲטוּ כַמְעִיל בָּשְׁתָּם: ל אוֹדֶה יְהוָה מְאֹד בְּפִי וּבְתוֹךְ רַבִּים אֲהַלְלֶנּוּ: לא כִּי יַעֲמֹד לִימִין אֶבְיוֹן לְהוֹשִׁיעַ מִשֹּׁפְטֵי נַפְשׁוֹ:
Tehilim 109
Lamnatsêach ledavid mizmor, Elohê tehilati al techerash. Ki fi rashá ufi mirmá alai patáchu, diberú iti leshon sháker. Vedivrê sin’á sevavúni, vayilachamúni chinam. Táchat ahavati yistenúni, vaani tefilá. Vaiassímu alai raá táchat tová, vessin’á táchat ahavati. Hafked alav rashá, vessatan iaamod al iemino. Behishafeto ietse rashá, utfilato tihie lachataa. Yihiu iamav meatim, pecudato yicach acher. Yihiu vanav ietomim, veishto almaná. Venôa ianúu vanav veshielu, vedareshu mecharvotehem. Ienakesh noshe lechol asher lo, veiavôzu zarim ieguio. Al iehi lo moshech chássed, veal iehi chonen litomav. Yihi acharito lehach’rit, bedor acher yimach shemam. Yizacher avon avotav el Adonai, vechatat imo al timach. Yihiu négued Adonai tamid, veiach’ret meérets zich’ram. Iáan asher lo zachar assot chássed, vayirdof ish ani veevion venich’e levav lemotet. Vaieehav kelalá vatevoêhu, velo chafets bivrachá vatirchac mimênu. Vayilbash kelalá kemado, vatavo chamáyim bekirbo, vechashémen beatsmotav. Tehi lo kevégued iate, ulmêzach tamid iachguerêha. Zot peulat sotenai meet Adonai, vehadoverim rá al nafshi. Veata Elohim Adonai asse iti lemáan shemêcha, ki tov chasdechá hatsilêni. Ki ani veevion anôchi, velibi chalal bekirbi. Ketsel kintoto neheláchti, nin’arti caarbê. Bircai cashelu mitsom, uvsari cachash mishámen. Vaani hayiti cherpá lahem, yir’uni ieniun rosham. Ozrêni Adonai Elohai, hoshiêni chechasdêcha. Veiedeú ki iadechá zot, ata Adonai assíta. Iecalelu hêma veata tevarech, cámu vaievôshu veavdechá yismach. Yilbeshú sotenai kelimá, veiaatu chameil boshtam. Ode Adonai meod befi, uvtoch rabim ahalelênu. Ki iaamod limin evion, lehoshía mishofetê nafshó.
Salmo 109
Para el Director del Coro, por David, un Salmo: (Dios de mi alabanza, no guardes silencio! Pues la boca del malvado y la boca del embustero se ha abierto contra mí; me hablaron con lengua falsa. Me rodearon con palabras de odio, y me atacaron sin causa. A cambio de mi amor me odian; no obstante, soy [hombre de] plegaria. Pusieron daño sobre mí a cambio de mi favor, y odio a cambio de mi amor. Designa un hombre malvado sobre él; que un adversario se pare a su derecha. Cuando sea juzgado, que salga condenado; sea considerada su plegaria un pecado. Que sus días sean pocos; que otro tome su posición. Que sus hijos sean huérfanos, y su esposa, viuda. Que sus hijos deambulen y rueguen; que procuren caridad de entre sus ruinas. Que el acreedor se apodere de todo lo que tiene, y que forasteros de hagan [del fruto] de su labor. Que no tenga a nadie que le extienda bondad, y nadie sea piadoso con sus huérfanos. Cercénese su posteridad; que el nombre de ellos sea borrado en una generación posterior. Que la iniquidad de sus padres sea recordada por Adonái, y que el pecado de su madre no sea borrado. Que estén ante Adonái siempre, y que El corte su memoria de la tierra. Porque no recordó hacer bondad, y persiguió al hombre pobre y necesitado, de corazón quebrado, para matar[lo]. Amó la maldición y le vino a él; no deseó bendición, y quedó lejos de él. Vistió la maldición como su prenda, y vino como agua en sus entrañas, como aceite en sus huesos. Que sea para él como una capa en la que él se envuelve, como un cinturón con el que se ciñe siempre. Esto es de Adonái por los actos de mis enemigos, y [para] aquellos que hablan maldad contra mi alma. Y Tú, Dios, mi Señor, haz [bondad] conmigo en aras de Tu Nombre; pues Tu bondad es buena, (sálvame! Pues soy pobre y desvalido, y mi corazón ha muerto dentro de mí. Como la sombra efímera soy desterrado, sacudido como la langosta. Mis rodillas tambalean del ayuno, y mi carne es delgada sin grasa. Me he vuelto una vergüenza para ellos; me ven y sacuden sus cabezas. (Ayúdame, Adonái mi Dios! (Sálvame conforme Tu bondad! Hazles saber que ésta es Tu mano, que Tú, Adonái, lo has hecho. Que ellos maldigan, pero Tú bendecirás; se alzan, pero serán avergonzados, y Tu servidor se regocijará. Que mis adversarios vistan humillación; que se envuelven en su vergüenza como con una capa. Yo agradeceré a Adonái profusamente con mi boca, y entre la multitud Lo loaré, cuando El se alza a la derecha del menesteroso para salvarlo de quienes condenan su alma.
Explicación: David compuso este Salmo al huir de Shaúl. Entonces, enfrentó muchos enemigos que, aunque se mostraban amistosos, sólo hablaban mal de él; por eso los maldice con amargura.